Co to jest?

Jest to plansza przedstawiająca obrazowo pożądane przeze mnie zachowania zawodników.

Po co?

Pierwsza z dwóch, którymi posługuję się w pracy z moimi podopiecznymi powstała po natrafieniu na „emot planszę” Łukasz Panfila – Rektora Wyższej Szkoły Sportu.

Cztery puzzle, które się na niej znajdują mają na celu wzmocnić i przygotować młodych, piłkarskich adeptów do procesu nauczania jaki stoi przed nimi. Nie mogło zabraknąć tam przekazu o szacunku, który obok zachęty (twój czas, uśmiech i cierpliwość) jest główną z zasad etycznych jakie wpajam moim zawodnikom. Każdy z chłopców nie dość, że potrafi je wymienić to uczony jest ich zastosowania w odpowiednich sytuacjach na boisku – wystarcza tu hasłowy skrót z nazwą puzzla.

Dzięki bardzo dobrej współpracy z rodzicami „małych piłkarzy”, na którą zwracam bardzo dużą uwagę, ten proces wzmacniany jest w domu każdego z nich. Wdrożeni mama i tata w codziennych sytuacjach wykorzystują te odnośniki do własnych potrzeb np. „cierpliwość” przy nauce wierszyka na przedszkolne przedstawienie.

Efekty?

Stosując, widząc jaki pozytywny i dobry efekt przynosi ta forma komunikacji z tak młodymi chłopcami, postanowiłem ją kontynuować i tak powstała już całkiem autorska plansza ukazująca kolejne cztery puzzle.

Poprzez codzienną analizę i obserwację tych chłopców podczas jednostek treningowych jak i gier sparingowych czy turniejów, dostrzegłem kolejne deficyty w zachowaniach, które wymagały poprawy. W rozmowie z Marysią Rzepką (trenerką mentalną) przekazałem jakie obszary i dlaczego potrzebują wzmocnienia. Marysia pomaga mi w graficznym wyglądzie „puzzlowej planszy” dobierając kolorystykę oraz ikony, które trafnie oddają przekaz pojedynczych puzzli. jak również wspiera i utwierdza w zasadności pójścia tą drogą. Po rozmowie od razu przystąpiliśmy do działania czego efektem są:

 „PUZZLE DOBREJ ZABAWY”

Uważam to za bardzo dobre i skuteczne uzupełnienie procesu nauczania gry w piłkę nożną, które pomaga młodym zawodnikom rozumieć zasady tej dyscypliny oraz unikać niepożądanych błędów.

Jako przykład potwierdzający skuteczność działania tej formy komunikacji w czasie treningu/gry, opiszę przykład z ostatniego turnieju rocznika 2015 (dnia 13.03.2022 r.):

Zawodnik w czasie gry był wolny (zarówno w aspekcie lokomocji jak i decyzji działania), otrzymał wtedy komunikat „WYŁĄCZ ŻÓŁWIA”. Chwilę później poprzez aktywny i zdecydowany atak na zawodnika z piłką, odebrał ją i bez wahania ruszył w kierunku bramki rywali, aby chwilę później cieszyć się ze zdobytego gola. Chcąc wzmocnić go w zasadności stosowania tak zdecydowanego zachowania, przywołałem go do ławki zadając pytanie:

Co się stało, jak wyłączyłeś żółwia? – odebrałem piłkę i strzeliłem bramkę.

„Jak tylko wsiadł do auta to powiedział, że go trener dzisiaj w czasie meczu zawołał do siebie i pochwalił, że wyłączył żółwia… Także był z siebie zadowolony” – sms takiej treści otrzymałem od rodzica chwilę po turnieju.

Ważne w kontekście wychowanka jest również budowanie więzi z klubem i zakorzenienie pożądanych cech „Stalowego DNA” czego przykłady na zdjęciach:

„STALOWYCH PUZZLI”, których mamy osiem rozmieszczonych na dwóch planszach będzie na pewno więcej, bo już w mojej głowie powstają kolejne pomysły, aby wzbogacić ścieżkę edukacji Stalowych Skrzatów.

Autor: Hubert Lipka